Na een prettige en ontspannen vakantie, lijken najaarstaferelen ons deel. Maar bovenal stond daar opeens dat bord. Een bord waarop iets te lezen stond over
Beste vriendjes
Na alweer een jaar van eerste dingen, eerste hapjes, eerste stapjes, maar ook eerste keer de grote school, is Daniël nauwelijks nog een baby en ziet Roosmarijn telkens weer
Sam Daniël
Jij maakt ons nog meer compleet
Nog rijker dan tevoren
Opnieuw een liefste wens vervuld
Een wondertje geboren
Hoera, onze zoon en broertje is geboren
Sam Daniël
Daniël
Geboren op zondag 29 januari 2012
Toen hij werd geboren,
was hij 48 cm lang en woog 2800 gram.
Wilt u mijn broertje eens komen bekijken,
laat het ons dan even van tevoren weten.
Petra, Jurjen en Roosmarijn Nieuwenhuis
Geschenk
Een kindje verwachten is zo’n mooi geschenk, dat er niets aan tippen kan. Of het moest het weten zijn dat, als alles goed gaat, er nog zo’n lief klein mensenkindje zijn intrede zal doen in ons gezin.
Afscheid van Beau
Voor alles is een eerste keer. Zo ook voor zelfstandig naar buiten gaan. Die eerste keer beleefde ik met Beau. Onze prachtige, lieve, aanhankelijke, witte golden retriever die, zolang ze bij ons woonde,
Onbeperkt genieten
Een functiebeperking, een handicap, allemaal woorden voor hetzelfde. Het niet volledig kunnen functioneren van een mens. Niet alles kan. Ik kan Roosmarijn niet achterop de fiets zetten voor de dagelijkse boodschappen. In een mij onbekende omgeving, verdwaal ik zonder hulp heel letterlijk. Toch functioneer ik net zo vaak naar tevredenheid als de meeste andere mensen.
Lezen doe je samen
Eén van de belangrijkste dingen die ouders een kind mee kunnen geven, is de liefde voor boeken, voor taal. Zelf ben ik vroeger urenlang voorgelezen. Ik vroeg mijn moeder niet om ‘nog een bladzij’, maar om ‘nog een hoofdstuk’.
Roosmarijn datgene te kunnen geven waarvan ik zelf zo heb genoten, blijkt echter een behoorlijk ingewikkelde opgave. Voor blinde ouders met ziende kinderen is er niets. Bij navraag vervalt men,
Een bewakingshond?
“Mevrouw, is dat een bewakingshond?” Nee, dat is Ilco allerminst. Maar het meisje dat de vraag stelde, had vast nog nooit een blindengeleidehond gezien. Want de meeste kinderen weten precies wat een grote hond met een tuig met beugel om aan het doen is. Waar volwassenen Ilco, waarschijnlijk vanwege de rolstoel, nog wel eens voor een hulphond aanzien, letten de kids meer op de hond dan op mijn rolstoel en zeggen het daardoor automatisch goed.
Toch zijn er momenten waarop ik weet dat ik van onze grote, vriendelijke reus op aan kan. Zo was ik laatst
Veiligheid voor alles
Onze consultatiebureau ervaringen waren overwegend positief. Tot men tot twee maal toe vroeg of er dan echt niet eens een wijkverpleegkundige mocht langskomen. Laten wij nu altijd hebben gedacht dat zoiets gebeurt bij mensen waar thuis, of met het kind iets mis is. Maar nee, het zou ook zomaar kunnen gebeuren voor “onze beeldvorming”. Want daar ging het de dienstdoende arts na wat heen en weer praten om. Wij waren tot niets verplicht, omdat Roosmarijn het prima doet, zo werd ons verzekerd. Maar toch, zij willen graag met ons meedenken en enkel daarom werd de vraag ons dus gesteld.
Een beer van een hond
Misschien is een eerste geleidehond wel een beetje te vergelijken met een eerste grote liefde. Zo lief, zo bijzonder bestaat er geen tweede. Nu niet, maar ook later niet. Toch komt dat later onherroepelijk. Onze eerste hond Beau, werd ouder en verdiende zo langzamerhand haar rust. Dus togen we op een dag naar de geleidehondenschool om kennis te maken met haar opvolger.
Ilco, de nieuwe werknemer, was