Een nieuw, onverwacht thuis voor Beau

Nadat we hadden besloten dat het voor Beau beter zou zijn om ergens anders te gaan wonen, is er zowel door ons als door de geleidehondenschool gezocht naar een goed pleeggezin voor haar. Er was echter eigenlijk maar één plek waar ik haar graag oud zou zien worden, namelijk bij de puppywalkers van Ilco. Uit ons contact, maar vooral ook uit het gedrag van de hond valt af te lezen hoe goed hij het daar gehad heeft. Zowel Beau als Ilco zijn enorme knuffels en beiden zijn graag bij de mensen. Dus wat zou mooier zijn dan dat ze in die sfeer zou kunnen blijven wonen en leven?

Zaterdag 4 oktober, tijdens het 10 jarig bestaan van Desudo blindengeleidehonden, waar zowel Beau als Ilco hun opleiding hebben genoten, hebben we elkaar ontmoet. Maar hoewel het klikte tussen mensen en honden, was hun reactie op onze zoektocht naar een thuis voor Beau, dat de school vast een goede plek voor haar zou vinden. Toen een medewerker van de school die middag inderdaad met een suggestie kwam, viel deze mogelijkheid voor mij toch eigenlijk meteen af, omdat ik nauwelijks nog open stond voor minder dan het beste voor Beau. We wisten inmiddels, dat Ilco in een omgeving gewoond had, waar hij heerlijk om het huis kon struinen, bij een baasje en vrouwtje die hem niet enkel goed hadden opgevoed, hij doet zijn werk als geleidehond met verve, maar die hem ook bijna altijd gezelschap konden houden. Een situatie die nog altijd intact was, naar het scheen. Maar ik kan geen ijzer met handen breken, zelfs niet voor Beau en legde me dus neer bij de gedachte dat ik vast het een en ander van mijn wensenlijstje voor haar toekomstig tehuis zou moeten schrappen.

Wensenlijstje voor mijn eerste gepensioneerde geleidehond

Waar het hier bij ons steeds meer aan zal gaan ontbreken, is de onverdeelde aandacht voor Beau, die ze zo gewend is. Dus willen we het liefst een gezin zonder andere honden, bezoek en logerende viervoeters natuurlijk uitgezonderd. Verder hebben we gemerkt dat Beau lang niet zo dol is op een baby als wij. Dus als het kan, ook geen gezin met hele jonge kinderen. Geen kinderen lijkt ons nog de beste en rustigste oplossing voor Beau. Waar ze wel dol op is, is buiten zijn. Dus een huis met de mogelijkheid lekker buiten te zonnebaden, zou fantastisch zijn. Immers, zelfs wanneer ze in de toekomst meer pijnklachten zou ontwikkelen veroorzaakt door de artrose, blijft lekker buiten zijn in zo’n geval voor haar bereikbaar. Tenslotte hopen we op mensen bij wie de liefde voor Beau zo groot zal zijn, dat ze haar niet bij elk uitstapje thuis of bij een oppas zullen laten. Wij hebben haar altijd zoveel mogelijk mee genomen, wat heel gebruikelijk is voor een geleidehond in functie en we zouden het meer dan jammer vinden, als ze op haar oude dag opeens iets anders zou ervaren.

Toch een paleisje voor de koningin

Wie schetste echter onze verbazing, toen we afgelopen woensdag morgen opeens door Ilco’s puppywalkers, Wim en Marian, werden gebeld met de mededeling dat ze, als wij dat goed zouden vinden, heel graag voor Beau wilden zorgen. Niet om ons, maar om Beau. Een hond die zoveel heeft gedaan en betekend, verdient een hele mooie oude dag die zij haar graag willen geven, zo luidde hun motivatie. Aan alle wensen voor ons trouwe vriendinnetje lijken zij te willen en kunnen voldoen, dus ondanks ons eigen verdriet om het komend afscheid, kiezen we voor een paleisje voor de koningin.

Vanmorgen was het moment van afscheid dan daar. Zoiets blijft natuurlijk altijd moeilijk. Een gezinslid verlaat het huis. Maar we weten, we houden contact, zodat iedereen deze beide gezamenlijke liefdes kan blijven zien. En van pleegzorg is bij niemand sprake. Want we zorgen samen zo goed mogelijk voor deze twee liefste honden ter wereld.