Over ouders met een extra uitdaging in de vorm van een handicap.
“Is dat jullie kindje?” Ik had nooit gedacht nog eens een dergelijke reactie te zullen krijgen op onze karavaan, bestaande uit Ilco, altijd voorop, Roosmarijn, altijd bovenop, op mij dus, Jurjen, achter ons en boven mij uit en mijzelf. Eigenlijk had ik dan ook, “nee, die is van de buren,” moeten antwoorden.
Nu Jurjen weer aan het werk is, zijn Roosmarijn en ik meer samen thuis. Dat betekent samen uit bed of uit de kinderwagen die ons uitstekende diensten bewijst als mobiele wieg. Daarna gaan we samen verschonen, want als dat pas na het eten gebeurt, komt er teveel melk terug. Samen flesjes drinken, boertjes laten over mijn schouder en samen de bij haar leeftijd horende darmkrampjes door zien te komen, alweer met haar lijfje hangend over mijn schouder, het zijn kostbare momenten dicht bij elkaar.
Nog voor de geboorte van Roosmarijn, was ik me ervan bewust, dat de verzorging van een baby een flinke klus zou worden, maar wel een die ik met heel veel plezier op wilde pakken. Nu ze er eenmaal is, houden haar kleine handjes ons volledig in hun greep en is haar stem vaak de doorslaggevende, zonder dat ze zich daarvan ook maar een enkel moment bewust is.
Het in bad doen van een baby is voor elke “pasgeboren” ouder nieuw en onwennig. Een babybadje met badstandaard, met daarin een kindje dat zo glad aanvoelt in het warme water dat het lijkt of het elk moment met wankel hoofdje en al onder water kan verdwijnen.
ROOSMARIJN
Jij hoort bij ons
Je past precies in onze armen,
Precies in ons gezin.
Ons mooiste, ons liefste, ons kostbaarste geschenk
Uniek, een nieuw begin.
Ik ben nu 36 weken zwanger en de voorbereidingen die we willen treffen voor ons kindje raken zo langzamerhand gelukkig in een eindstadium. Wat komt er zoal kijken bij een moderne babykamer die ook bruikbaar moet zijn voor ouders met een motorische en visuele handicap?
Al vanaf het begin van mijn zwangerschap weet ik dat ik ons kindje, Als het even kan, borstvoeding wil geven. Toch hebben we vandaag een handkolf en een flessenwarmer gekocht. Dat zijn ook voor moeders zonder baan handige hulpmiddelen om de vader of een oma of opa af en toe eens de kans te geven de baby te voeden.
Inmiddels ben ik bijna 22 weken zwanger en hebben we dus de 20 weken echo gehad. Daar kijken de meeste aanstaande ouders heel erg naar uit. Maar wij, geluksvogels die we zijn,
Toen in heel Nederland op 30 april 2008 de vlaggen uithingen, vierden wij ons eigen feestje. Al 13 jaar samen en dan opeens zwanger! Net als zoveel mensen, deden we de zwangerschapstest met z’n tweeën.