Categorieën
Geleidehond

Ik wou dat ik twee hondjes was

Er heerst hier nu regelmatig een soort speelkwartier. Want de honden kunnen het uitstekend samen vinden en dat resulteert dus meer dan eens in het bijten in poten, het over de grond rollen of soms zelfs een verdwaalde blaf. Wat zijn ze lief samen, Beau en Ilco. Toch hebben we de moeilijkste denkbare beslissing moeten nemen, de stap die tegen alles, gevoel, principes, schijnbare rede ingaat. Beau gaat uiteindelijk toch naar een ander thuis. Niet omdat we graag van haar af willen, maar omdat we tijdens een korte periode van ziekte de afgelopen week, dus juist in een periode dat het haar minder goed gaat, zo duidelijk hebben gezien wat haar en ook ons voorland is. Een lieve, ouder wordende hond die wel wil, maar niet meer goed kan. Beau heeft artrose, waardoor ze op slechte dagen langzaam of zelfs wat mank loopt. En daarnaast Ilco, een jonge geleidehond die wel wil en kan, maar die zich buiten in moet houden. Nu is dat langzamer werken voor Ilco niet zo’n punt. Dit wordt immers afgewisseld met rondjes zonder Beau die wel op snelheid gereden kunnen worden. Maar op dagen dat we niet veel energie hebben, straks komt ook de baby nog, lijken beide honden er in de toekomst aan tekort te zullen komen.

Dat we nu al besloten hebben Beau ergens anders te gaan huisvesten, heeft als belangrijkste redenen, dat we het haar niet meer nodeloos moeilijk willen maken door haar straks te laten wennen aan de baby met als mogelijk gevolg, nog minder aandacht. En verder willen we haar nieuwe huisgenoten nog van haar laten genieten terwijl het haar redelijk goed gaat, zodat ze net als wij de kans krijgen van dit unieke wezentje te gaan houden. Beau heeft recht op die liefde en aandacht zolang ze leeft. Maar het is een beslissing die niet zonder nog altijd voortdurende pijn genomen is .

2 reacties op “Ik wou dat ik twee hondjes was”

Heeeeeeel veel sterkte. Ik weet wat je voelt en ik leef met je mee. Ook ik heb gedaan wat voor Coby het beste was, maar de pijn is er nog altijd en het gemis is niet minder. Knap van je om dit besluit te nemen. Ik hoop dat jullie elkaar nog kunnen zien. IK weet hoe moeilijk dit is en denk aan je nu met dit zeer moeilijke afscheid.

Ik begrijp waarom je deze beslissing neemt.
Het is gewoon het beste voor Beau.
Ik hoop dat Beau een superthuis vindt en dat je haar nog regelmatig kan zien…

Groetjes,

Daphné en Valéas

Reacties zijn gesloten.