Vandaag heb je voor het eerst iets hards gegeten. Nouja gegeten, je hebt een kwart liga koekje opgesabbeld terwijl je volkomen ontspannen op mijn schoot zat. Heerlijk vond je het. Je hele gezichtje was versierd met kruimeltjes kleverige koek.
Maar echt eten moet je nog leren. Soms blaas je tegen een hapje fruit,, of je houdt je mond stijf dicht wanneer je het lepeltje ziet. Terwijl je appel met banaan toch best lekker vindt. En dan is er ook altijd nog zoveel te zien, waarvoor je juist als er weer een hapje aankomt nog eventjes je hoofd moet wegdraaien. Toch lijkt het erop dat het eten elke dag een beetje gemakkelijker gaat. Zo gaan we dus telkens met kleine hapjes voorwaards.
Één reactie op “Met kleine hapjes voorwaarts”
Het komt vanzelf dat eten!
Irene eet nu sochtends en savonds een heel potje en tussendoor verkruimelt ze nog een liga waar ze toch wel wat van binnenkrijgt.. erg leuk!