Categorieën
Ouders Extra

Ongezien een flesje maken

Al heel kort na Roosmarijn’s geboorte rees de vraag: “Hoe maken ouders met een visuele handicap een flesje klaar?” Omdat wij hoopten dat ik Roosmarijn borstvoeding zou kunnen geven, was het enig aanwezige gereedschap een Avent handkolf met de twee bijbehorende flesjes. Maar al snel bleek dat niet voldoende.

Toen eenmaal duidelijk was geworden dat Roosmarijn nog niet sterk genoeg was om goed genoeg aan te kunnen zuigen en ik ook nog eens te weinig voeding voor haar had, hebben we precies een week na haar geboorte definitief de knoop doorgehakt. Roosmarijn zou, hoe jammer het ook is, net als zoveel andere kinderen, voortaan een flesje krijgen in plaats van borstvoeding.

“Een afgestreken schepje melkpoeder op 30 mililiter water,” zo vertelde onze kraamverzorgster. Het afmeten van melkpoeder bleek geen enkel probleem vanwege het handige bijgeleverde maatschepje. Maar hoe mat ik nauwkeurig die 30 en later telkens wat meer mililiter water af? In eerste instantie dachten we aan een sprekende maatbeker. Een vrij groot apparaat op ons toch al met flesjes, speentjes, doppen en babyvoeding bezaaide aanrecht, dat zo vlug mogelijk werd verruild voor een sprekende weegschaal. Een veel handzamer keukenhulp die we toch al lang wilden aanschaffen, maar waaraan we tot dan toe nooit het geld hadden willen uitgeven. Toen bleek dat grammen gelijk staan aan mililiters water, was het meetprobleem voor goed verholpen.

Omdat het afmeten toch wel de nodige tijd kost, zetten we altijd een aantal kleine gevulde flesjes water klaar in de koelkast. Eerst dronk Roosmarijn daar ook daadwerkelijk uit. Een nadeel was de smalle hals. Het melkschepje paste er nauwelijks in en daardoor morste ik behoorlijk met de plakkerige, zoete babybrandstof. Dat bracht ons op een avond, juist na het moment van winkelsluiting, op het idee een tregtertje te gebruiken, zodat ik niet meer zo precies hoefde te scheppen. De afgezaagde bovenkant van een frisdrankfles heeft sindsdien dienst gedaan als voedingstregter. Maar nadat ik een paar keer zo’n met poeder gevuld lichtgewichtje in de haast had omgestoten, soms met, soms ook zonder trechter, zijn we voor het drinken weer teruggekeerd bij de flessen van Avent. Bijkomend voordeel van deze flessen is nog dat het tregtertje vanwege hun brede hals overbodig is geworden. Door hun eveneens brede basis stoot ik ze niet om en het overgieten van het water van het ene flesje in het andere, is alleen lastig met Roosmarijn’s grijpgrage handjes in de buurt. Dat ook het geven van het flesje prima gaat, een klein momentje samen om telkens weer opnieuw van te genieten, behoeft natuurlijk geen betoog.

Één reactie op “Ongezien een flesje maken”

Reacties zijn gesloten.