Al tijdens mijn zwangerschap, zocht ik naar informatie over ouderschap en handicap. Maar veel bruikbaars bleek daarover niet te vinden.
Hoe zou ik ons kindje in bad kunnen doen of eten kunnen geven? Zouden we samen naar buiten kunnen? Voorlezen, hoe zouden we dat gaan doen? Toch overheerste al vanaf het eerste moment het gevoel dat het hoe dan ook goed zou komen.
En het kwam goed. Na negen maanden misselijkheid, volgde een periode waarin ik fysiek moest bijkomen van de bevalling. Maar omdat mijn man vakantiedagen had gespaard en mijn moeder regelmatig hier was, zijn we ook die eerste weken gewoon weinig slapend en volop wennend en genietend doorgekomen. Het zorgen voor onze dochter bleek iets te zijn dat me prima lukt. De wasbak op haar kamer deed aanvankelijk dienst als badje. Ik reed eronder en we konden samen genieten van die hele kleine intieme momentjes. Want badderen, dat deden we samen. Net als zoveel andere ouders. En zo ging het telkens weer. Voor al die dingen, klein of groot, waarvan ik zo graag had willen weten hoe andere ouders in een situatie vergelijkbaar met de onze dat deden, bleek eenvoud vaak het sleutelwoord. Met een heel gewone babydrager zijn we een tijd lang naar buiten gegaan. Roosmarijn zat erin op mijn schoot en ik had beide handen vrij voor rolstoel en hond.
Maar ook blijkt dat je als vanzelf op elkaar raakt ingespeeld. Zo wist Roosmarijn al snel dat mijn hand heel bestuurbaar was tijdens het eten. Het duurde dan ook niet lang, of ze stuurde die feilloos naar haar mond. Aan de vastberadenheid van dat sturen kan ik nu nog merken hoe lekker ze iets vindt. Voor haar ben ik gelukkig gewoon haar mama. Niet anders, niet knap. En de rolstoel? Die is ook gewoon. Een ding om op te zitten. Als ons dus weer eens gevraagd wordt hoe we het toch allemaal doen, is het antwoord dan ook: “Heel gewoon.”
Eerder verschenen op:
http://www.telegraaf.nl/vrouw/
2 reacties op “Gewoon”
Zalige foto! 🙂 heel mooi verwoord!
Heey Petra, wat super leuk om via de telegraaf (ja sorry hoor, proefabonnement) te vernemen hoe het jullie is vergaan. Heb regelmatig aan je teruggedacht, laatste contact was toen je aan de studie was. Is het je ook gelukt een baan te vinden trouwens? Wat een mooie dochter hebben jullie gekregen! Geniet er maar goed van, voor je het weet gaat ze puberen, want écht Petra, die kinderjaren vlíegen voorbij (maar zijn wel súperleuk!!!) Voor nu: Fijne Paasdagen! enne bereid je maar vast voor; de volgende vraag die mensen je gaan stellen: “krijgt ze nog een broertje of zusje?” Heeft ze lekker al: Ilco! mooie hond ook trouwens..
groetjes, Marleen (die van vroeger van de WB..)