Eerste briefjes aan een klein meisje.
Je eerste verjaardag is alweer voorbij. Een feest dat we gevierd hebben zoals we denken dat jij het graag hebt. Afgelopen vrijdag was de grote dag. ’s Morgens wakker gezongen worden door mama en daarna verwend door oma Coby, dat beviel je wel. En een onverwachte bezoeker, je oud-oom Jan, was zelfs zo welkom, dat je wel even bij hem wilde zitten. Tja, een knuffelbeestje en een echte bromtol, daar konden papa en mama met hun cadeautje ’s middags niet zonder meer aan tippen.
Hij is er, nu al. Je eerste vriendje. Zodra je hem ziet, lach je. Wanneer hij iets doet, of zelfs wanneer hij niets doet, heeft hij soms zomaar je onverdeelde aandacht.
Precies op de langste dag van het jaar, de dag ook waarop de zomerbegint, was het er. Je eerste tandje. Een heel klein puntje in je mond, waarvan je je niet lijkt te realiseren waarvoor het straks moet dienen.
Vandaag heb je voor het eerst iets hards gegeten. Nouja gegeten, je hebt een kwart liga koekje opgesabbeld terwijl je volkomen ontspannen op mijn schoot zat. Heerlijk vond je het. Je hele gezichtje was versierd met kruimeltjes kleverige koek.
Dit is de week van eerste keren. Want vandaag heb je alweer iets voor het eerst gedaan. En ook nu weer had het alles te maken met eten. Maar daar draait tenslotte een groot deel van jou leventje nog om.
Vandaag heb je weer banaan gegeten. En nu wat meer dan gisteren. Maar het was nog lang geen hele. Nee, zelfs nog geen halve. Maar dat hoeft ook nog niet. Je bent tenslotte nog geen half jaar. Maar we nemen er alvast de tijd voor om samen te leren eten.
Vandaag heb je je eerste fruithapje gehad. Nouja hapje, een paar lepeltjes waren genoeg.
Lieve Roosmarijn,
Het afgelopen weekend stond in het teken van Moederdag. Van papa en jou heb ik prachtige bloemen gekregen. Het was onze eerste officiële Moederdag. Hoewel ik eigenlijk vorig jaar al het gevoel had alsof het elke dag een beetje meer Moederdag werd. Want toen wisten we net dat jij er was.